Terken Hanım da ben de çevrimiçi yaratıcı yazarlık dersi alıyoruz. Her derste kamerasını açtığı zaman çaktırmadan odasını süzüyorum. Galiba içten içe kıskanıyorum kendi alanı olmasını. Önceleri ofisi sanırdım ama yok, evinin bir odasını kendine çalışma odası yapmış. Evinde çalışma odası yapacak kadar bol alanının olması zenginlik göstergesi, zaten hâli vakti yerinde birine benziyor. O sade tasarımlı elegan odadan derse her giriş yaptığında yüzünde güller açıyor, ne var sürekli bu kadar mutlu olacak, bilmem! Gerçi o mutlu olmasın da ben mi olayım? Ben hikâyeleri rutubetli evin topal mutfak masasında güç bela yazayım, o dekore ettiği şık odasında keyfince yaslanıp son model bilgisayarında yazsın. Belki de daktilosu bile vardır, keyif olsun diye onda yazıyordur. O kadarını göremedim henüz. Gri duvarlarını, solunda uzanan güzelim konsolu ve üzerindeki her hafta değişen güncel dergileri gördüm ancak.
Bir gün kendisine Terken Hanım diyeceğim, isminizin anlamı nedir? Bir kitaptan öğrendim bu hileyi, insanların duymayı en çok sevdiği şey kendi isimleriymiş. İsmiyle ilgilendiğimi görünce muhtemelen beni bir daha unutmayacak. Aramızda bir bağ kurulacak bu vesileyle. Terken ismini de hangi ileri görüşlü insan koyduysa vallahi tebrik etmek lazım. Anlamını çoktan araştırdım, “yetki sahibi hatun” demek. Adının Terken olduğunu bilmesem de yüzüne bakıp bu kadın yetki sahibi hatun derim, bir insan ancak bu kadar “Terken” olabilir. Kibar ama istediği an otoriter olabilen bir yüze sahip, insanı kolayca hakimiyeti altına alabilecek bir bakışı var. Onun gibi bakabilmeyi çok isterdim. O öyle bakarken bazen öyle sinirlerim geriliyor ki, o bakış yüzünde donup kalsın istiyorum. Şok etmek istiyorum onu, tüm gerçekler dilimden bir anda dökülüversin istiyorum. Terken Hanım diye seslenmek istiyorum o neşeli neşeli hocamıza sırıtırken, neden siz Terken olmuşsunuz da ben Öznur oluvermişim, babanıza sorar mısınız, isimlerimizi kim koymuş? O bana şaşkın şaşkın bakarken yüzüme onunki gibi bir gülüş takınıp babasının benimle görüşmeyi yıllardır reddettiğini, bu yüzden kendisinden ricacı olduğumu söylemek istiyorum. Babanıza sorun Terken Hanımcığım, niye bana Terken 2 falan dememiş acaba? Niye benimle görüşmeyi reddetmiş? Bütün sevgisini size mi bahşetmiş, kalbinde beni sevecek yer kalmamış mı?
Tabii elimde kurşun kalemi evirip çevirirken kendimi tutuyorum ve hiçbir şey söylemiyorum. Sadece merhaba ve iyi akşamlar diyebiliyorum kendisine şu anda. Aksi halde o da bana sorabilir, bir sürü yazarlık eğitiminin olduğu edebiyat dünyasında babanın kızının olduğu kursu nereden buldun diyebilir. Ya da babanın sadece bir Terken’i olabilir, sen Terken etmezsin de diyebilir sinirlenip. Şimdilik merhaba ile yetinmek gerek, yoksa yetki sahibi hatun beni bu oyundan diskalifiye edebilir.
Öznur ERTÜRK