top of page

Can

Yazarın fotoğrafı: Terken HACALOĞLUTerken HACALOĞLU

Güncelleme tarihi: 5 Tem 2023

 

Doktor ultrasona bakıp kız demişti. Yattığım yerden ekranı göremediğim için duvarda asılı postere bakıyordum. Kocaman parlak renklerde bir çizim, altında kocaman harflerle madde madde tavsiyeler vardı. Şimdi bir kelimesini bile hatırlamıyorum. Doktor ekranı bana doğru çevirmiş, siyah beyaz görüntüdeki eciş bücüş bir şeyin bir noktasına parmağıyla işaret etmişti: Bakın. İşte, kız.

 

Doğdum, yaşadım, doğuracağım, beraber yaşayacağız, öleceğim. Çok da genç sayılmam artık, yüzümde yirmili yaşların tazeliği kalmadı. Çizgiler, göz kenarlarından başlayarak yavaş yavaş vücudumu işgâle başladı. Derim daha da büzüşecek, boyum kısalacak, kemiklerim zayıflayacak, dişlerim dökülecek. Ama şimdi içimde bir tazelik var. Doğacak, yaşayacak… Ben öleceğim, çürüyeceğim, tozum kalmayacak. Ama o zamana kadar bu tazeliği yeniden göreceğim, yeniden yaşayacağım, kıyısından tutunacağım.

 

- Bu kadar karamsarlığa ne gerek var?

- Karamsar değilim ki. Çok mutluyum, çok!

 

Gün gün, hafta hafta hayal ettik, hiç görmeden; ay çekirdeği kadar, zeytin tanesi kadar... Hiç görmeden sevdik. Düşük olur mu diye, birbirimizden gizli, korktuk. Doktor söylemese haftalarca varlığını bilmeyecektim. Ama öğrendim ve sonra her gün taze bahar kokusuyla uyandım. Çiğ serinliği, filiz yeşilliği... Yıllar geçti, doktorun adını unuttum, o ilk haftalardaki bahar kokusunu unutmadım.

 

 

Dün yine muayene odasındaydım. Doktor biyopsi sonuçlarına baktı, gözlerini anlamsız kelimelerle dolu kâğıttan ayırmadan “Henüz çok küçük bir kitle, hemen alırız” dedi. Sonra kocama baktı, “Endişe etmeyin, tedavisi mümkün.”

 

Kocama döndüm, “Yavaş yavaş öleceğimi sanıyordum” dedim.

 

- Bu kadar karamsarlığa ne gerek var?

- Karamsar değilim ki, gerçekçiyim.

 

Sabah ağzımda bir acılıkla uyandım. İçimde kabarmış bir deniz, karanlık dalgalar içinde boğuluyorum. Banyoya gidip kustum. Kocam telaşla yanıma geldi:

- İyi misin? Ne oldu?

- Keşke kusunca içimden kopup gitse…

 

Ne garip! On beş yıl önce üstüne titreyerek içimde bir can büyüttüm, şimdi yine aynı yerde başka bir şey büyüyor. O da canımdan can değil mi? İçimde sadece bahar yok muymuş? Ben bahar içimde, kış dışımda sanıyormuşum. Heyhat!

 

 

29 görüntüleme0 yorum

Son Yazılar

Hepsini Gör
Davetiye

Davetiye

Kapıcı Asım

Kapıcı Asım

CAMDAKİ ADAM

CAMDAKİ ADAM

Comments


bottom of page