Ses Dergi

Sevim, solgun yüzünün camdaki donuk yansımasına baktı. O sırada eşi Besim mutfağa girdi. “Masa hazır, çocuklar birazdan gelecek. Gel, otur dinlen biraz,” dedi. Başını iki yana salladı, “Sağ ol ama keşke çağırmasaydın. Sürünüyorum, hiçbir şeye faydam yok” “Olur mu? Tam da bu yüzden çağırdım. Azıcık enerjin değişir, kendini hatırlarsın.”  Sandalyeye otururken içini çekti “Yeni evliler ilk yılbaşlarını gönüllerinin istediği yerde kutlasalardı keşke,” dedi Sevim. Besim keyifle

“Çantasını omzuna attı, trene atladı.” Bu cümleden yola çıkarak bir öykü yazacaksın.  Bilgisayarda yeni bir dosya açıyorsun.  Dosyaya ‘Tren’ adını koyuyorsun. Düşünüyorsun. Kadın trenle, sırtına atabileceği küçük, hafif bir sırt çantasıyla nereye gidiyor olabilir? Neden kadın dediğini düşünüyorsun birden. İyi, kadın olsun. Sen de kadınsın. Senin yolculukların hep önceden planlanmıştır. Şimdi planı öykündeki kadın için yapıyorsun. Nereye gidiyor? Trenin nereden kalkacağına kar