top of page

Bir, İki, Üç, Tıp!




Konuşamaz, yazamazdım.

Anlatamazdım,

Dilimdeki zincirleri kırıp atamazdım,

Bahçemdeki kuşlara dokunamazdım,

Karanlıktım, soğuktum.

Sesler birbirine benzeyen sesler...

Odamdan, bahçemden, duvardan gelen

Yanık mum gibi sönen sesler...

Gölgesiyle dans eden ellerim...

Susuyorum,

Susuyorum.

Hayır, böyle değildi bu oyun.

Bir, iki, üç, tıp!

Konuşan, yanan hep benim.


@sessizmektuplar

Özlem Özge KARAMIK

16 görüntüleme0 yorum

Son Yazılar

Hepsini Gör

Gülten Hanım

Dal kırık Yamalı geceye yıldız olunmaz Yol karanlık Çukura bırakılmış yalnızlık Hangi dile çığlık olur Ah! Gülten Hanım Solgun teninde açar mı menekşe? Gün görmeden gitti gençlik Rüyalarda kaldı ipek

Şiir Sustu

NERDESİN?

bottom of page