Henüz ilkokul sıralarında kapandığı içinde minik minik yazarak bir dünya oluşturdu. Harfler birleşip heceleri, heceler anlaşıp kelimeleri, kelimeler el ele tutuşup cümleleri oluşturmasaydı eğer varlığını bir kayadan farksız sürdürürdü. O dünyada olmayan şeyleri nasıl var edebildiğini görüp daha sıkı sarıldı kalemine. Okumanın kocaman bir okyanus olduğunu fark ettiği günden beri henüz okuyamadığı eserlere koşuyor koştukça soluklanıyor. Dante'ye göre yarılamaya yaklaştığı hayatında kalemi annesi, babası yuvası...her şeyi oldu. Hikayesi sürerken iki erkek çocuğa denk geldi bu dünyada. Evlat... En az kelimeler kadar büyülü geldi ona Her fırsatta "Kimsem yoktu harflerimden, kelimelerimden başka. Alfabeden doğdum hecelerden beslendim de şimdiki ben oldum. Ben kaleme aşık kelimelere meftun." diye tanımladı kendisini. Özetle okuyan, yazan, yaşayan bir anne.