“Ana rahmine düşüşümün tahminen ikinci ayında evden ayrılan babam, kapıyı çekişinin takriben on altıncı yılında eve geri gelecek.”(*)
O gittiğinde aynı zamanda teyzesinin kızı olan annem günlerce ağlamış. Bir mide bulantısı bir kalp sızısı, bir mide bulantısı bir kalp sızısı… Bir de abimin 'Baba nerede? Baba, adda?' sözleriyle eteğini çekiştirmesi. “Benim suçum neydi Hayri?” diye diye bir dizini, bir yüreğini, bir de abimi dövmüş durmuş annem.
Sonra zayıflamış da zayıflamış. Bir gün bayılıp da yataklara düşünce, doktora götürmüşler.
"Karnındaki, kucağındaki günahsız yavrucukları düşünüyorsan kendine gel, vitaminleri al, düzenli beslen."
Doktor azarı işiten annem en etkili ilacı yemiş gibi aniden kendine gelmiş. Bir daha annemin gözünün yaşını gören, sızlandığını yakındığını şikâyetini duyan olmamış.
Babam döndüğünde aynı zamanda teyzesinin kızı olan annem günlerce ağladı. Bir mide bulantısı bir kalp sızısı, bir mide bulantısı bir kalp sızısı. Bir de abimin "Şimdiye neredeydi? Babam mezarda!" sözleriyle anneme çemkirmesi.
“Benim suçum neydi Hayri?” diye diye bir dizini bir yüreğini dövdü annem, abim ise dövülecek yaşı çoktan geçmişti.
Annem zayıfladıkça zayıfladı. Bir gün bayılıp yataklara düşünce doktora götürdük.
"Gencecik yavrularını düşün, kendine gel, kemoterapini al, ilaçlarını düzenli kullan."
Doktor azarı yiyen annem en etkili ilacı yemiş gibi kendine gelseydi. Gelemedi.
Eve dönüşünün tahminen ikinci ayında evden tekrar sessizce ayrılan babam, kapıyı çekişinin takriben on altıncı ayında cenazeye gelmedi…
Hava KANTAR YILDIRIM
*Öykünün ilk paragrafı Şermin Yaşar’a ait “Gelirken Ekmek Al” hikâyesindendir.
Comments